بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره بر کاهش استرس در بیماران کرونر قلبی شهر مشهد

این پژوهش با هدف اصلی بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح واره بر کاهش فشارروانی (استرس) در بیماران قلبی-عروقی انجام پذیرفت. مطالعات انجام شده در طی دو دهه ی اخیر، شواهد محکمی مبنی بر ارتباط بین استرس، بیماری قلبی- عروقی و مرگ و میر ارائه کرده اند. در پژوهش حاضر که پژوهشی کاربردی و از نوع شبه آزمایشی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه، بیماران کرونر قلبی که به بیمارستان رضوی مشهد مراجعه کرده بودند انتخاب شدند و از آنها آزمون dass با ضریب پایایی80% گرفته شد. آزمودنی هایی که در بخش فشارروانی (استرس) پرسشنامه dass تشخیص فشارروانی بالاتر از حد طبیعی(کسب نمره بالاتر از 15) دریافت کرده بودند به صورت کاملا تصادفی در گروههای آزمایشی و گواه قرار گرفتند. هر گروه شامل 9 آزمودنی زن متاهل می شد که دارای تحصیلات دیپلم و بیماری کرونر قلبی بودند. بیماران به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای گروه آزمایش، مداخله ( گروه درمانی متمرکز بر طرح واره های شناختی) صورت گرفت. بعد از اتمام دوره 11 جلسه ای درمان در گروه آزمایش، به منظور مقایسه و بررسی تغییر در متغیر وابسته یعنی فشارروانی (استرس) مجدداً آزمون dass اجرا شد. نتایج تحلیل آماری آزمون t به تایید فرضیه اصلی (با ارزش معناداری 000/0 و اطمینان 99% ) انجامید. بدین ترتیب بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که گروه درمانی متمرکز بر طرحواره های شناختی بطور معناداری موجب کاهش فشارروانی (استرس) در بیماران کرونر قلبی می گردد.